Współpraca instytucji pracujących na rzecz dziecka i rodziny. Tom 2: Praca z rodziną wieloproblemową. (E-book) (Uniwersytet Jana Kochanowskiego)

Prymat rodziny biologicznej powszechnie uznawanej za podstawowe środowisko wychowawcze wpływa na całokształt działań pomocowych kierowanych poprzez państwo do tej właśnie instytucji a zorientowanych z zasady na usługi środowiskowe i domowe. Efektywność tych działań w sporej mierze zależy od diagnozy problemów jakie występują w rodzinie, a także umiejętności określenia tych zmiennych środowiska rodzinnego, które złagodzą skutki kryzysu, bądź go wyeliminują. Zainteresowanie państwa, a także lokalnych samorządów pracą na rzecz dziecka i rodziny owocuje szeregiem działań instytucjonalnych. Ich podejmowanie powinno prowadzić do zastosowania całego „wachlarza" części pomocowych począwszy od opieki medycznej, poprzez wsparcie finansowe, aż do zastosowania ściśle wyspecjalizowanych narzędzi w ramach szeroko rozumianej polityki społecznej. Pokaźnymi aspektami sieci wsparcia jest jej wymiar, dostępność i wydajność w udzielaniu niezbędnej pomocy. Współdziałanie służb pomocowych pozwala spojrzeć na kondycję rodzin wieloproblemowych z przeróżnych perspektyw, co ma istotne znaczenie dla przyjęcia najlepszej strategii progresywnania umożliwiającej przezwyciężanie niełatwych sytuacji życiowych i daje możliwość prowadzenia równoczesnych oddziaływań interwencyjnych i pomocowych. Szanse rozwiązań problemów osób potrzebujących pomocy tkwią w mobilizacji sił środowiska lokalnego, a także w pobudzaniu inicjatywy społecznej. Niniejsza publikacja jest kontynuacją pierwszego tomu wprowadzającego w zagadnienie lokalnego systemu pomocy rodzinie. W tomie drugim, poświęconym poręcznym rozwiązaniom w pracy z rodziną wieloproblemową, przybliżono kwestie diagnozy sytuacji rodziny i jej potrzeb w oparciu o zasoby tkwiące w danym środowisku. W tym aspekcie poruszono sprawę oceny kompetencji wychowawczych rodziców i opiekunów, a także określania ich zadań i powinności. Dalej opisano współpracę interdyscyplinarną asystenta rodziny z samymi rodzinami i służbami wspierającymi rodzinę, w tym z koordynatorem rodziny. Osobne miejsce zajmują zagadnienia związane z ogólnoeuropejskimi wytycznymi dotyczącymi przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności.