Współpraca instytucji pracujących na rzecz dziecka i rodziny zakłada konieczność określenia celów i planu działania z uwzględnieniem specyfiki działalności poszczególnych służb i wykorzystania zasobów środowiska lokalnego pod względem infrastruktury instytucjonalnej, kadrowej i wypracowanych wspólnych modeli i procedur progresywnania.
Współdziałanie służb pomocowych pozwala spojrzeć na sytuację rodzin z wielu perspektyw, co ma wyraźne znaczenie dla przyjęcia najlepszej strategii nowoczesnania umożliwiających przezwyciężanie niełatwych sytuacji życiowych, a także daje możliwość prowadzenia równoczesnych oddziaływań interwencyjnych i pomocowych.
Warto przy tym pamiętać, iż perspektywy rozwiązań problemów osób potrzebujących pomocy tkwią w mobilizacji sił środowiska lokalnego oraz w pobudzaniu inicjatywy społecznej. W pracy podjęto próbę̨ przybliżenia zróżnicowanych form pomocowych kierowanych wobec dzieci i rodzin wieloproblemowych.
Nakreślony w monografii model współpracy interdyscyplinarnej wytwarzającej platformę porozumienia pomiędzy instytucjami wskazuje na konieczność zbudowania społecznego zaufania do instytucji wspomagających. Zainteresowanie państwa i lokalnych samorządów tą problematyką rozpoczyna szereg działań instytucjonalnych.
Ich podejmowanie powinno prowadzić do zastosowania całego „wachlarza" komponentów pomocowych począwszy od opieki medycznej, poprzez działania finansowe, aż do użycia ściśle wyspecjalizowanych narzędzi w ramach szeroko rozumianej polityki społecznej.
wyraźnymi aspektami sieci wsparcia jest ich rozmiar, dostępność i prędkość w udzielaniu potrzebnej pomocy. Co pokaźne, w działaniach wspierających rodzinę znaczne znaczenie ma inspirowanie ludzkiej aktywności, czyli kształtowanie postaw radzenia sobie z własnymi problemami, wzmocnienie poczucia własnej wartości i sprawczości oraz propagowanie rozwijania własnych możliwości – pracy na zasobach.
Ukazanie poszczególnych działań pozwoli Czytelnikowi posiąść nową, szerszą wiedzę na temat lokalnego systemu pomocy rodzinie współczesnej.