Nowa i stara historia. eseje krytyczne i reinterpretacje, AZ#78A0FD55EB/DL-ebwm/epub (Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego)

W swoim tradycyjnym już zbiorze esejów Gertrude Himmelfarb dokonuje krytycznego przeglądu zróżnicowanych sposobów uprawiania historii, które zyskały na popularności w XX wieku. Konfrontuje tradycyjne metody badawcze ze stanowiskiem historii społecznej oraz z nurtami marksistowskimi, psychoanalitycznymi i postmodernistycznymi.

Pozwala to nie tylko uchwycić ich specyfikę, lecz także odsłonić konsekwencję ich założeń dla postrzegania i rozumienia rzeczywistości. Podstawą pierwszego przekładu na język polski jest powiększone wydanie książki, które ukazało się w 2004 roku.

„Nowa historia" przyjęła się jako praktyczna nazwa dla tych rodzajów historii, które choć nie są spójne, to – wszystkie razem i każdy z osobna – stanowią wyzwanie dla konwencjonalnej historii. Jest to poważne wyzwanie, nawet ze względu na dzisiejszą dominację (jak powiedziałby nowy historyk, „hegemonię") nowej historii w historiografii.

To właśnie owa dominacja ma kluczowe znaczenie dla mojego wywodu. W całej książce argumentuję bowiem wielokrotnie, iż istoty problemu nie stanowi nowa historia sama w sobie, ale raczej decydująca rola, jaką zaczęła odgrywać, i autorytatywne sądy, które głosi się w jej imię.

Fragment książki Gertrude Himmelfarb (1922–2019) – historyk, eseistka, autorka kilkunastu książek, w tym m.in. Przetłumaczonych na język polski: Jeden naród, dwie kultury (2007) i Drogi do nowoczesności: brytyjskie, francuskie i amerykańskie Oświecenia (2018).

Laureatka licznych nagród, jedna z najbardziej wyrazistych, a także wpływowych amerykańskich intelektualistek okresu powojennego.