Zasada wyłączności ustawy wyrażona w art. 217 konstytucji rzeczpospolitej polskiej z 1997 r (FNCE)

Opis ze wstępu(...) Konstytucja jako ustawa znacząca ogranicza samowolę twórców aktów wykonawczych w kształtowaniu prawa podatkowego. W procesie wykładni tego prawa na szczególne uwzględnienie zasługują art.

84 i art. 217 Konstytucji RP z 1997 r.Zgodnie z art. 84 Konstytucji RP „Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych w ustawie”. Powyższy przepis wprowadza zasadę równości i powszechności opodatkowania, co oznacza prawo państwa do nakładania na określone podmioty świadczenia pieniężnego, bez wzajemnego świadczenia z jego strony.

Prawo to wynika z władztwa państwowego i władczej decyzji właściwego organu państwa.Z kolei art. 217 Konstytucji RP stanowi, że „Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych oraz zasad przyznawania ulg i umorzeń, a także kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy”.

Jak wynika z cytowanego artykułu, cały proces kształtowania prawa podatkowego i nakładania obciążeń na obywateli należy do państwa, które realizuje swoje władztwo w drodze stanowienia ustaw wyłącznie przez parlament.Zasada wyłączności ustawowej wyrażona w omawianym art.

217 Konstytucji RP, a zasygnalizowana w art. 84 Konstytucji RP z 1997 r., wyraża wprost zasadę władztwa daninowego państwa, która określa sposób nałożenia przez ustawodawcę daniny publicznej, uwzględniając treść i tryb jej nakładania.Zatem jakakolwiek ingerencja ustawodawcy w sferę majątkową obywateli może się odbyć jedynie w formie ustawy, spełniającej określone w Konstytucji wymogi co do treści.

Z tego także względu w niniejszej pracy skoncentrowano się na zagadnieniach podatków i zasadzie wyłączności ustawowej w obrębie Konstytucji RP, w szczególności w świetle art. 217.