Polak w carskim mundurze. wspomnienia aleksandra skolimowskiego (1817-1895) tom 1 (Uniwersytet Jana Kochanowskiego)

Prezentowane wydawnictwo daje początek kolekcji wydawniczej pt. Polacy - Syberia. XVIII-XIX wiek. Autorem niniejszych wspomnień jest Aleksander Skolimowski - Polak, który obrał karierę wojskową w armii carskiej. Do podjęcia takiej decyzji przyczyniła się m.in. Sytuacja materialna jego rodziny. W 1835 r. Ukończył gimnazjum i udał się do Petersburga do korpusu kadetów. W Pułku Szlacheckim Skolimowski otrzymał, jak akcentujeł, korzystne przygotowanie do dowodzenia wojskiem. Wkrótce otrzymał awans na chorążego i we wrześniu 1838 roku rozpoczął służbę w 5. Batalionie Dnieprowskiego Pułku Piechoty. Okazało się, że batalion, do którego został skierowany, stacjonował w Penzie. Skolimowski poprzez następne kilkanaście lat przemieszczał się wraz ze swoim oddziałem po centralnych guberniach Imperium Rosyjskiego. Czas młodego oficera upływał na ćwiczeniach, oglądach i marszach. Od 1838 r. Do 1849 r. Skolimowski awansował do stopnia majora. W 1852 r. Otrzymał rozkaz przeprowadzenia żołnierzy z 2. Artyleryjskiej dywizji do Warszawy w celu wzmocnienia garnizonu warszawskiego. Podczas pobytu w warszawie okazało się, że jego batalion pozostał przeniesiony na linię orenburską, gdzie przebywał do 1866 roku. W 1870 r. Został zwolniony z wojska, a jednocześnie awansowany na stopień generała-majora z pełnym uposażeniem. Decyzja o napisaniu wspomnień zapadła i została zrealizowana w wyniku dwóch przesłanek. Pierwsza - to tęsknota za ojczyzną, druga to pragnienie stworzenia czegoś w typu testamentu duchowego, a zarazem przesłania dla swych dzieci, w którym chciał zawrzeć najgłębsze przemyślenia i wskazówki dla nich na dalsze życie. Dlatego tyle w pamiętniku dydaktyzmu i wyjaśnień związanych z jego życiem i wyborami. Pamiętnik pozwala ujrzeć duchowe rozterki dotyczące życia Polaka w środowisku i armii rosyjskiej.