Niska samoocena u dzieci. praktyczny poradnik (GWP)

Ludzie, którzy potrzebują najwięcej akceptacji, dostają jej najmniej, a ludzie, którzy potrzebują najmniej akceptacji, dostają jej najwięcej. Wayne W. Dyer Dzieci powinny wzrastać w miłości, w poczuciu, iż są akceptowane i uznane, iż są unikatowe takie, jakie są.

Zapewnienie poprzez rodziców optymalnych wzorców zachowań, a także wsparcia, konieczne jest do utrwalenia pozytywnych postaw. To daje im siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami, stabilne poczucie własnej wartości.

Dzieci z niską samooceną, czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż posiadają poczucie, iż nie są,,wystarczająco prawidłowe", są samokrytyczne, nieprzerwanie spodziewają się kolejnych porażek albo rozczarowań.

Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się zaznać, iż są niechciane albo niepotrzebne - rozwijają w sobie szereg toksycznych, destrukcyjnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic udoskonalonego albo gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe.

Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą być też bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.