Formowanie się wczesnośredniowiecznego państwa niemieckiego w latach 919-962

Całość rozprawy składa się z pięciu rozdziałów. W pierwszym poruszono kwestię idei jedności państwa karolińskiego do śmierci Ludwika Dziecię w 911 r., zarówno na tle ideologicznym, jak i ergonomicznym, czyli polityki podziałów wewnątrzdynastycznych, co pozwala na łatwiejsze zrozumienie zjawiska wyłonienia się nowych dynastii i opowiadania się ich za tradycją frankijską.

W rozdziale drugim rozpatrzono zagadnienie zasięgu geograficznego monarchii Henryka I i Ottona I, rekonstruujących dawne granice państwa wschodniofrankijskiego, a na odcinku wschodnim przechodzących choćby do ofensywy, w konsekwencji doszło do opanowania ziem Słowiańszczyzny połabskiej.

Punkt trzeci niniejszej rozprawy dotyka kwestii ustrojowych i strukturalnych budującego się państwa niemieckiego. Szczególny nacisk w tym rozdziale został położony na dziedziczenie tronu królewskiego i związane z tym kwestie obioru nowego władcy, rytuału koronacyjnego i wyłonienie się zasady nierozdzielności państwa; a także na genezę zjawiska określonego w literaturze przedmiotu jako młodsze księstwa szczepowe.

W punkcie tym nie poruszono instytucji tak zwanego kościoła państwowego, ponieważ upatrywanie przez starsze opracowania źródeł jego powstania w dążeniach Ottona I zmierzających do wzmocnienia władzy centralnej po buntach książąt, uczyniło zasadniejszym rozpatrzenie tego problemu w rozdziale następnym, poświęconym polityce wewnętrznej Henryka I i jego następcy na tronie królewskim.

W ostatnim, piątym rozdziale zajęto się polityką zewnętrzną dwóch pierwszych władców z dynastii saskiej. (Fragment Wstępu)