Dziewiąty tom „Studiów z Architektury postępowej" to opowieść o obiektach budowanych dla określonych wspólnot religijnych bądź społeczności szkolnych. Mimo oczywistych różnic formalnych, innych potrzeb, a także funkcji budynków sakralnych i szkolnych, łączy je dbałość o integracje użytkowników, o wyznaczenie głównych przestrzeni dla zgromadzenia członków i ich komunikacji i o właściwą reprezentacyjną oprawę architektoniczna, która podkreślałby range owych wspólnot. W tomie zatytułowanym Architektura wspólnoty – architektura sakralna i szkolna autorzy prezentują swoje projekty architektoniczne oraz badania naukowe z zakresu architektury, historii sztuki i konserwatorstwa. Bez względu na zastosowaną metodologię badań, wątki przedstawione w poszczególnych tekstach zmierzają do tego, że projekt architektoniczny każdorazowo jest wypadkową pragnień i potrzeb danej społeczności, a zrealizowany obiekt wzmacnia wspólnotowy dialog, a także poczucie przynależności.