Z najstarszego i najczystszego światła słonecznego

W poezji Aco Szopowa, którą wyróżniają wzniosłość i ekstatyczne uniesienie i wizyjne, liryczne obrazy, dominują historyczny dramat ojczyzny – Macedonii i osobisty dramat jego życia. To one „podpowiadają" mu kolejne poetyckie słowa i kierują jego poetycką wyobraźnią.

Szopow stworzył własny język i poetykę, zadziwiającą idiomatykę złożoną z obrazów-słów i mowy mitycznej płynącej z głębokich pokładów nad- i podświadomości. Przywołuje archetypy, w których dokonuje się transfer uczuć i doświadczeń zbiorowych i kształtuje się obraz nadrealnej rzeczywistości istniejącej ponad prawami logiki, rozumu, norm moralnych i estetycznych.

W swych wierszach Aco Szopow stwarza nowy świat poetycki, dotąd nieznany i dla wielu hermetyczny. Maciej Kawka