Czy Mickiewicz cierpiał na depresję? Na co chorowała jego żona Celina? Gdzie po studiach chciał zamieszkać Juliusz Słowacki? Co Salomea myślała o wyjeździe syna na emigrację? Jak wyglądały relacje Mickiewicza ze Słowackim podczas ich spotkań w Paryżu? Dlaczego obaj poeci tak prosto uwierzyli Andrzejowi Towiańskiemu? Dlaczego wreszcie po opuszczeniu towiańczyków Mickiewicz przestał pisać, a Słowacki - wręcz przeciwnie? Te kwestie, jak i dużo innych, wciąż powracają w biografiach obu znacznych romantyków.
Książka "Adam Mickiewicz – Juliusz Słowacki: psychobiografia naukowa" przypomina pytania, które interesowały jednocześnie literaturoznawców, jak i miłośników twórczości wybitnych romantyków. Jej interdyscyplinarny paradygmat, dający możliwość użycia zarówno wiedzy literaturoznawczej, jak i metodologii psychologicznej, pozwala inaczej niż dotychczas odpowiedzieć na dużo z nich.
jednocześnie pojawiają się zagadnienia nowe, zwłaszcza pytania o odmienność drogi twórczej Mickiewicza i Słowackiego w świetle psychologii twórczości oraz o specyfikę rozwoju osobowości każdego z nich.
Prezentowana książka poświęcona jest na dodatek biografice i biografistyce w naukach humanistycznych. Mieści zaktualizowany opis gatunków biograficznych, rozważania na temat używania metod psychologicznych w badaniach literaturoznawczych oraz kwestię statusu badań biograficznych w kontekście tez narratywistycznej filozofii historii.