Książka traktuje o możliwościach poprawy i doskonalenia jakości znajdujących się w sferze zarządzania szkołą wyższą. Misją każdej uczelni jest poszukiwanie prawdy w zmieniającej się i, jak skonstatował przed laty niemiecki filozof Jürgen Habermas, coraz bardziej nieprzejrzystej rzeczywistości. Zaproponowane rozwiązania modelowe tak ambitnego planu są zróżnicowane i zależą od charakteru danej placówki i przyjętej poprzez nią strategii. Nie ma bowiem uniwersalnego lub najkorzystniejszego modelu zarządzania zezwalającego osiągnąć określoną jakość kształcenia. Należy opracować i przyjąć właściwe ujęcia, metody i adekwatne mechanizmy jej zapewnienia w danej instytucji akademickiej. Tematykę tę podejmowało i podejmuje mnóstwo cenionych uczelni, planując, koordynując i nadzorując stan jakości świadczonych usług. Wypracowały one zalgorytmizowane, udokumentowane działania służące zapewnieniu oraz doskonaleniu poziomu kształcenia. Niniejsza monografia wychodzi naprzeciw nowym nurtom i tendencjom życia akademickiego: naukowo-badawczego, dydaktycznego i kulturowego, uwzględniając kontekst otoczenia, w tym kontekst prawny, techniczno-techniczny i społeczno-gospodarczy. Stanowi ciekawe kompendium wiedzy o zagadnieniach, z jakimi mierzy się dziś lub zmierzy się w niedalekiej przyszłości szkolnictwo wyższe i poszczególne uczelnie. Jest także niebanalnym materiałem informacyjno-instruktażowym dla środowiska akademickiego. Słowa uznania należą się autorom za podjęcie trudu zdiagnozowania obecnego stanu szkolnictwa wyższego na przykładzie wybranej uczelni, wydziału i instytutu, a także zaproponowanie rozwiązań doskonalących jakość kształcenia, zarówno tych stopniowych, jak i rewolucjonizujących. Praca uwzględnia założenia tak zwanej reformy bolońskiej, a na dodatek wyróżnia – jako jeden z warunków powodzenia misji – potrzebę zmiany kultury organizacyjnej uczelni oraz wartości wyznawanych poprzez ich pracowników. Z recenzji prof. Dr hab. Krystyny Lisieckiej