Każda choroba, szczególnie gdy jest poważna albo ma przewlekły charakter, w obszernym stopniu obciąża psychikę chorego. Stąd waśnie bierze się konieczność nawiązania z nim takiego kontaktu, który złagodzi stres choroby, zminimalizuje ryzyko błędów psychojatrogennych, a co więcej zaangażuje psychiczne siły do walki o odzyskanie zdrowia lub do odnalezienia się w nowej sytuacji.
Odpowiadając na pytanie, jak to zrobić, autor demonstruje własną koncepcję komunikacji terapeutycznej, rozumianej jako ważne narzędzie pozwalające na uzyskanie wymienionych celów. Obszernie charakteryzuje najważniejsze składniki takiej komunikacji, w tym jej główne zadania, specyfikę relacji terapeutycznej nawiązywanej z chorym, podstawowe typy podejmowanych w niej działań i tzw.
niespecyficzne czynniki psychoterapii, prowadzące do uruchomienia ważnych, psychicznych zasobów pacjenta. Książka kierowana jest do szerokiego grona odbiorców,zwykle do lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, pracowników socjalnych i psychologów, a także studentów wymienionych profesji.