Przedmiotem niniejszej monografii jest wydawany w Katowicach tygodnik „Gość Niedzielny" z pierwszego okresu wydawniczego przypadającego na lata 1923-1939. Publikacja – w zamierzeniu o charakterze historycznym, teologicznym i prasoznawczym – ma uzupełnić badania jednocześnie nad tym śląskim tygodnikiem, jak i polską prasą katolicką okresu II Rzeczypospolitej w ogóle.
W przeprowadzonych badaniach starano się odczytać i zinterpretować, w jaki sposób ówcześni redaktorzy definiowali najważniejsze problemy życia społecznego. Jak ukazywali miejsce i rolę Kościoła katolickiego w odradzającym się państwie polskim, uwzględniając specyficzny kontekst Górnego Śląska? Z jakimi wyzwaniami światopoglądowymi i społecznymi musieli się mierzyć? Jakie zajmowali wobec nich stanowisko i jak je uzasadniali? szczególnie ciekawa wydaje się próba uchwycenia sposobu mierzenia się „Gościa Niedzielnego" z ówczesnymi nurtami światopoglądowymi, często sprzecznymi, a nawet wrogimi wobec wartości chrześcijańskich.
Badania pozwoliły określić wskazywane przez „Gościa Niedzielnego" kryteria ładu społecznego, grożące mu niebezpieczeństwa, jak także sposoby ich przezwyciężenia. W pracy starano się pokazać, iż zagadnienia dotyczące kształtu państwa, jego kondycji duchowo-moralnej, a także roli Kościoła katolickiego i religii w przestrzeni publicznej, były widocznym, o ile nie głównym tematyką publicystyki „Gościa Niedzielnego".