Kancelaria sejmu w transformacji 1990-1993 (Marek Derewiecki)

O istnieniu wyrafinowanej koncepcji zapisywania myślowych obrazów wiedziałem od dawna,za każdym razem coś pilniejszego miałem na warsztacie, więc jej analizowanie i ewentualne wykorzystywanie odkładałem na rok mojej osiemdziesiątej rocznicy urodzin (2019).

Miałem zacząć od rejestrowania obrazów znanych mi z bezpośredniego doświadczenia wycinków ustrojowej transformacji, prowadzącej od autokratycznego socjalizmu państwowego Polski uzależnionej od ZSRR do demokratycznego państwa praworządnego społecznej gospodarki rynkowej, suwerennie współdziałającego w Unii Europejskiej i NATO, czyli obrazów Polski na drodze ze światosystemowych peryferii do centrum grupującego państwa najwyżej rozwinięte.

Zamierzałem myślowe obrazy wyrazić językiem, poczynając od sejmowo­‑kancelaryjnej reformy. Wiedziałem, iż w ten sposób poszerzę także źródłowe zasoby przyszłego autora naukowej monografii Historia Kancelarii Sejmu.

Mnie na jej napisanie już sił nie starcza. A do bardziej osobistego i poniekąd łatwiejszego pisania o mej pracy dla Sejmu i tak byłem już od dawna namawiany poprzez obydwie córki. (Fragment Wstępu autora) Kancelaria Sejmu (urząd obsługi Sejmu) wykonuje wszystko to, co nie jest zastrzeżone dla posłów, ale musi być zrobione w zakresie organizacyjnym, prawnym, eksperckim, informacyjnym, finansowym i technologicznym, żeby Sejm mógł funkcjonować.

Autor tej książki był szefem Kancelarii Sejmu od 1 czerwca 1990 r. Do 15 grudnia 1993 r. Podlegał Prezydium Sejmu i Marszałkowi Sejmu. Był zwierzchnikiem wszelkich pracowników Kancelarii (ok. 1100 osób).

Zarządzał posiadajątkiem (rozbudowywana infrastruktura sejmowo-senacka), a także projektował i wykonywał budżet Kancelarii Sejmu (tzn. Budżet Sejmu z Kancelarią). Rozpoczął i prowadził ustrojowo-transformacyjną reformę Kancelarii.

Witając członków Prezydium Sejmu i Konwentu Seniorów I kadencji demokratycznie wybranego Sejmu (1991) marszałek przypomniał, że zgodnie z regulaminem w posiedzeniach tych organów uczestniczy z głosem doradczym szef Kancelarii, a w dodatku „udział szefa Kancelarii w czynnościach marszałka i Prezydium jest wyrózniony jako ich powiernika i pewnego rodzaju notariusza ich działań".