Ekologiczne techniki grafiki warsztatowej, AZ#1C4BA7E7EB/DL-ebwm/pdf (Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy w Częstochowie)

Wstęp Książka jest poświęcona zagadnieniom zastosowania nietoksycznych metod w grafice warsztatowej. Od lat 90. XX w. Zauważalne jest wielkie zainteresowanie organicznym aspektem technologii graficznych, zwykle w USA, Kanadzie i w krajach Europy Zachodniej.

W Polsce równocześnie nietoksyczne techniki, jak i materiały, a także warsztat nie są szerzej znane. Ze względu na swoje liczne mocne strony, jak również potencjał wyrazowy, alternatywne techniki i materiały zasługują na głębszą analizę, szerszą aplikację w progresywnym warsztacie graficznym, a także przybliżenie polskiemu czytelnikowi tych zagadnień.

Ze względu na bardzo rozległy obszar badań różnorodnych działań artystycznych, w założeniu praca stanowi plastikowe ujęcie problemu z analizą poszczególnych metod, technik i materiałów. Znaczenie pracy posiada się w jej podstawowych, równorzędnych aspektach, określających jej wartość zarówno w zakresie naukowym, jak i poręcznego użycia.

Aspekt naukowy znajduje swoje odzwierciedlenie w poszerzeniu wiedzy o grafice, istocie współczesnych rozwiązań warsztatowych, możliwości i zastosowań nietoksycznych technice. Oparte na badaniach rozwiązania, opisane techniki wraz z podaniem parametrów technologicznych i receptur, w wielkim stopniu przybliży naukowo- -artystycznemu środowisku grafików w Polsce, dynamicznie rozwijający się na Zachodzie obszar grafiki non-toxic.

W upowszechnieniu nowych kierunków badań w zakresie technologii graficznych, poszerzeniu wiedzy o grafice artystycznej i jej współczesnych dokonaniach zawiera się popularyzatorski aspekt niniejszej pracy.

Artyści graficy znajdą tu charakterystyki nietoksycznych technik, propozycje receptur, a także opis przeprowadzonych doświadczeń, wraz z prezentacją uzyskanych efektów. Mam nadzieję, że przedstawiony materiał będzie inspiracją dla czytelnika do indywidualnych poszukiwań twórczych, które okażą się wartościową artystycznie eksploracją.

Książka powstała z myślą o wszystkich osobach zajmujących się grafiką lub zainteresowanych nią, które są skłonne przeżyć twórczą przygodę i poznać innych, bezpieczniejszych, współcześnie wykorzystywanych metod i środków bądź mających potrzebę zaktualizowania swej dotychczasowej wiedzy i praktyki artystycznej.

Adresatami niniejszej pracy są na ogół graficy praktycy, pracownicy naukowi wyższych uczelni, studenci kierunków artystycznych, nauczyciele i uczniowie liceów plastycznych. Zaprezentowany w tej publikacji alternatywny charakter warsztatu graficznego może czynić ją pomocną w organizacji i prowadzeniu pracowni plastycznych w placówkach oświatowych i edukacyjnych.

Uwzględniając uniwersalne przesłanie i funkcjonalny charakter omawianych zagadnień, mam nadzieję, że książka będzie niebanalna dla wszystkich osób, którym proekologiczny rozmiar twórczości nie jest obojętny.

Podziękowania Autorka wyraża wdzięczność Recenzentom niniejszej monografii: Profesorom Henrykowi Ożogowi i Andrzejowi Markiewiczowi za wnikliwą i życzliwą ocenę, a także cenne uwagi nad wyraz pomocne w ukształtowaniu ostatecznej zawartości i formy książki.

Słowa serdecznego podziękowania kieruję do prof. Jana Szmatlocha i mgr Barbary Czapor-Zaręby za przeprowadzenie szeregu doświadczeń 8 Wstęp z wykorzystaniem nietoksycznych środków i tworzyw w technikach druku wklęsłego i wypukłego, a także za udostępnienie efektów badań i powstałych wyśmienitych grafik.

Składam podziękowania mgr. Inż. Stanisławowi Kamińskiemu za mistrzowskie i rzetelne zaprojektowanie, wykonanie i uruchomienie stanowisk będących bazą badawczą Pracowni ekologicznych Technik Grafiki w Instytucie Sztuk efektownych na Wydziale Sztuki Akademii im.

Jana Długosza. Paniom dr Renacie Misztal i mgr Agnieszce Balińskiej z Wydziału Matematyczno- Przyrodniczego AJD dziękuję za dostępne przybliżenie mi i czytelnikom procesów chemicznych zachodzących w trakcie trawienia metalowych matryc.

Chcę na dodatek podziękować wszystkim osobom współpracującym ze mną równocześnie podczas realizacji zadań projektu, jak i przy powstawaniu publikacji. Bardzo dziękuję mojej Rodzinie, Monice i Bartkowi, a także bliskiej mi osobie – dr.

hab. Inż. Jerzemu Winczkowi – za dużą pomoc i wsparcie oraz trud włożony w przygotowanie materiałów monografii do edycji. Katarzyna Winczek