Sporne postaci polskiej krytyki feministycznej po 1989 roku (Katedra Wydawnictwo Naukowe)

W niniejszej książce autorzy mieli zamiar pokazać, jak wyjątkowo polska krytyka feministyczna jest „uparcie wielowątkowa, wątpiąca, mająca świadomość umowności i zmienności swoich politycznych celów. Pełna pasji, zaskakująca i nieprzewidywalna, bogata intelektualnie.

Niemęcząca (czytelniczek i czytelników) i nieumęczająca (literatury), porzucająca stereotypy, niedzieląca świata na kobiety i mężczyzn, burząca granice i niezasłaniająca się jedyną prawdą czyjegoś osobistego doświadczenia jako alibi".

[...] Mamy nadzieję, iż Czytelniczki i Czytelnicy tej książki odnajdą w skategoryzowanych tu głosach właśnie taki złożony obraz polskiej krytyki feministycznej, która nie wyczerpała swych możliwości i która wciąż chce się spierać i dyskutować o tym, co jest nam bliskie – o literaturze i jej bohaterach i bohaterkach.

Monika Świerkosz Tom pod redakcją Moniki Świerkosz jest w pełni udaną próbą podsumowania dwudziestu lat rozwoju polskiej krytyki feministycznej i badań genderowych. Książka mieści lektury krytyczne i osobiste, zgodnie z zapowiedzią „sporne", to znaczy konkurencyjne wobec przeszłości i poszukujące miejsca dla twórczości wielu autorów i zwykle autorek, które nie doczekały się dostatecznie dociekliwych analiz wykorzystujących postępową metodologię feministyczną.

zastosowane procedury naukowe są wielowątkowe, heterogeniczne i {pomocn|przydatn)e w całościowej refleksji współczesnego literaturoznawstwa. W szkicach pojawiają się różne punkty widzenia, a perspektywa badawcza łączy się z problematyką konfliktów kulturowych i społeczno-politycznych.

prof. Monika Rudaś-Grodzka