Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem "śmieci". Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują jednocześnie wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło "śmieć" rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. "Śposiadać" jako to, co "niepotrzebne", wydaje się nad wyraz zręczną mobilnią. Jej wykorzystanie pozwala oświetlić przeróżne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą posiadać ze sobą dużo wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe - to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem. "obfity tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili scalić kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach - od food studies poprzez analizy lingwistyczno-etnologiczne po najróżniejsze wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie "śmieć", ale horyzontem ostatecznym - my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śposiadać nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej" (prof. Wojciech Józef Burszta).