Wśród licznych kategorii pojęciowych współtworzących współczesną wiedzę w dziedzinie ekonomii i zarządzania na pewno poczesne miejsce zajmu¬ją, ściśle związane z sobą, przedsiębiorczość i innowacyjność. W teorii wysoką rangę zapewniły im zwykle publikacje A. Schumpetera i P. Druckera, wskazujące na znaczenie twórczej inwencji wynalazców i przedsiębiorczej kreatywności menedżerów w poszerzaniu zakresu i doskonaleniu sposobów zaspokajania ludzkich potrzeb, a tym samym stymulowania wzrostu gospodarczego i dobrobytu społeczeństwa. W praktyce gospodarczej innowacje stanowią ważny oręż w zdobywaniu przewagi konkurencyjnej na coraz bardziej wymagającym rynku. Są główną metodą nie tylko podnoszenia jakości oraz racjonalizacji metod i kosztów wytwarzania, lecz także sposobem różnicowania oferty w dążeniu do coraz udoskonalonego zaspokajania potrzeb i oczekiwań konsumentów i użytkowników wyrobów i usług. W tej sytuacji innowacyjność, kreatywność i zdolność do podejmowania ryzyka progresywnego stała się ważnym kryterium oceny jednostkowych i zespołowych kompetencji przedsiębiorczych. Przedsiębiorczość i innowacyjność są cechami pożądanymi we wszelkich dziedzinach ludzkiej aktywności,jedynie w biznesie stanowią one warunek potrzebny rozwoju jednocześnie w skali gospodarki narodowej, jak i każdego poszczególnego przedsiębiorstwa.