"Sokratesowa zasada gnoti s ͗auton – zasada poznania samego siebie, poznania człowieka, pozostaje na zawsze podstawowym zadaniem prawdziwej filozofii. A zadanie to już samo z siebie jest zadaniem etycznym." (kard.
Marian Jaworski). Idea ta jest też sednem filozoficznego myślenia Jana Galarowicza, autora wielotomowej filozofii człowieka pt. Antropodramatyka, który uważa, że realizacja tej doniosłej i atrakcyjnej zasady nie jest osiągalna bez rozświetlenia z reguły relacji interpersonalnych, czemu poświęcił poprzedni, V tom (Antropodramatyka.
Nie jesteśmy samotnymi wyspami), i aksjologiczno - etycznego wymiaru człowieka. Opierając się na elementarnej intuicji aksjologicznej i etycznej, a także jej opisie przez fenomenologów, Galarowicz nad wyraz jednak nie analizuje istoty wartości, sposobu ich istnienia itp.,zwykle pyta - idąc tropem ks.
Józefa Tischnera – "jak ja wobec nich istnieję, czy je realizuję, czy się im sprzeniewierzam". Rozwija prawdę o człowieku jako arcycennym prawidłowu i o sposobach jego uczestniczenia w wartościach, w szczególności zaś o etycznym stosunku do nich.
Książka nie jest rozprawą akademicką, mimo że zawarte w niej rozważania są potężnie udokumentowane, ale ma charakter eseistyczno - popularyzatorski i mądrościowy oraz została napisana "stylem Tatarkiewicza" – w sposób transparentny i komunikatywny, dzięki czemu jej czytelnikami mogą być nie tylko studenci filozofii i innych dyscyplin humanistycznych i nauczyciele i duszpasterze, ale także osoby, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie i innych ludzi i na mądrzejszym, sensowniejszym i efektowniejszym życiu.