Państwa członkowskie, w tym Polska, od 16 listopada 2015 r. Są zobowiązane do użytkowania przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE ustanawiającej normy nieznaczne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw.
Mimo to polskie regulacje prawne nie spełniają jej wszystkich wymogów. Komentarz do przepisów tego aktu jest wskazówką, jak je zmienić, aby tę zgodność osiągnąć. Unormowanie uprawnień i umożliwienie ofiarom przestępstw korzystania z nich w praktyce – co wielokrotnie podkreślano w dyrektywie – służy łagodzeniu bezpośrednich skutków przestępstwa, a przeważnie przeciwdziałaniu dalszym, pośrednim jego następstwom, które są rezultatem niewłaściwego traktowania ofiar i lekceważenia ich potrzeb (wiktymizacja wtórna), oraz zapobieganiu aktom zastraszania i zemsty ze strony sprawców i ich otoczenia społecznego, posiadających niejednokrotnie postać zachowań przestępczych.
Drugie wydanie publikacji uwzględnia zmiany wprowadzone m.in. Ustawami: • z 28 lipca 2023 r. O zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, która określa szczególne środki ochrony przeciwdziałające zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i szczególne środki ochrony małoletnich; • z 13 stycznia 2023 r.
o zmianie ustawy – Kodeks progresywnania cywilnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzającą zapisy posiadające bronić przed wtórną wiktymizacją pokrzywdzonych i zapobiegać jej. Publikacja będzie {pomocn|przydatn)a dla prawników praktyków (adwokatów, sędziów, prokuratorów), funkcjonariuszy Policji, kuratorów, pracowników administracji samorządowej, organizacji pozarządowych oraz przedstawicieli nauki zajmujących się sprawami ofiar przestępstw.