Młyny wodne w dolinie Bzury od XIX do XXI wieku

Przedstawiona do oceny książka wychodzi poza standardy narracji zabytkoznawczych, skupiających się głównie na analizie materiału zabytkowego obiektu. Głębokie osadzenie młynarstwa wodnego i krajobrazu kulturowego w sferze niematerialnego dziedzictwa - świadomościowej i odczuwalnej poprzez lokalną społeczność – demonstruje, że tworzą one mentalne mapy wartościujące przestrzeń, są również kluczem do kodów znaczeniowych sentencji i słów, przekładających się na więź tożsamościową tychże społeczności.

Fragment pierwszej recenzji Książka ma wyjątkowo spory walor poznawczy i dokumentacyjny. Autorka w toku przeprowadzonych badań zgromadziła cenne materiały na temat grupy obiektów, które znajdują się poza głównym nurtem zainteresowania historyków, konserwatorów, samorządów i inwestorów.

Takie „niewidoczne" i niedocenione dziedzictwo w wyniku stopniowych zmian, a także wieloletnich zaniechań znika bezpowrotnie. Fragment drugiej recenzji