W niniejszej pracy Autor poddał analizie resocjalizację poszkodowanych w rozumieniu oddziaływań wychowawczych, które w kontekście więziennictwa nazywane są resocjalizacją penitencjarną. Głównym celem prezentujenych badań w rekomendowanej publikacji jest rozpoznanie uczestnictwa w resocjalizacji penitencjarnej skazanych posiadających status osób poszkodowanych.
Resocjalizacja rozpatrywana jest tu w kontekście wybranych oddziaływań resocjalizacyjnych (penitencjarnych), tj. Zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych (KOiS), edukacyjnych i pracy oraz części resocjalizująco zasadniczych, tj.
bezpośredniego oddziaływania wychowawcy (kontaktu z nim), kontaktu z rodziną i aktywności religijnej. Elementy te są znaczne w kontekście oddziaływań penitencjarnych, w tym resocjalizacyjnych, które stanowią widoczny element w kształtowaniu prospołecznych postaw skazanych.
na dodatek w części empirycznej Autor zawarł charakterystykę przyczyn otrzymania statusu osoby poszkodowanej, relacje zbiorowości poszkodowanych z osadzonymi grypsującymi i niegrypsującymi oraz relacjami, jakie zachodzą między samymi chronionymi.
konieczne okazało się też zbadanie subiektywnego poczucia zagrożenia, jakie występuje u poszkodowanych, albowiem emocje te mogą utrudniać lub zapobiegać racjonalne funkcjonowanie. Tematyka ta wykracza poza problemy szczegółowe, jednak część ta jest niezbędna dla przedstawienia klarowniejszego obrazu poszkodowanych (tzn.
bronionych). Całość pracy zamyka zakończenie wraz z wnioskami zawierającymi propozycje dla praktyki penitencjarnej. Podjęty cel badań w założeniu umożliwić ma uzyskanie pełniejszego obrazu osób poszkodowanych w polskich zakładach karnych i ich unikalnej sytuacji psychospołecznej.
Szczegółowa charakterystyka bronionych, jak dodatkowo badania nad wybranymi aspektami ich resocjalizacji ukazać mają rzeczywisty obraz problemu degradacji więziennej. Prezentujene badania przyczynić się więc mogą w rezultacie do opracowania nowych, produktywniejszych metod resocjalizacyjnych w pracy z poszkodowanymi.