„W prawie procesowym cywilnym pełnomocnictwo ma wyjątkowo pokaźny wpływ na zarys przepisów o pismach procesowych, doręczeniach, kosztach cyklu, posiedzeniach sądowych, dowodach, orzeczeniach i środkach zaskarżenia, jak także odgrywa wyraźną rolę w postępowaniu mediacyjnym (ugodowym) i egzekucyjnym.
Większość przepisów dotyczących w swej warstwie językowej stron cyklu dotyczy dodatkowo pełnomocników, gdyż ich czynności podejmowane w ramach udzielonego pełnomocnictwa procesowego „są czynnościami strony".
Z tego względu w opis pełnomocnictwa wplata się stosowanie niemal wszystkich przepisów Kodeksu progresywnania cywilnego dotyczących stron, np. O nadużyciu prawa procesowego, o przywróceniu terminu, o odraczaniu posiedzeń, o dowodach, o środkach zaskarżenia itd.".
Z wprowadzenia Pełnomocnictwo procesowe – obok spełniania swojej pierwotnej, naturalnej funkcji pomocy stronom i ich zastępowania przed sądem – urzeczywistnia konstytucyjne prawo do sądu we wszelkich jego przejawach, wspierając produktywność ochrony sądowej oraz umacniając i w szerokim stopniu legitymizując międzynarodowe gwarancje prawa do sprawiedliwego i rzetelnego cyklu.
Ustanawianie pełnomocnika i udzielanie pełnomocnictwa procesowego to czynności procesowe „dnia codziennego", a funkcje pełnomocnictwa, równocześnie w samym nowoczesnaniu, jak i w ramach szeroko rozumianej ochrony prawnej, posiadają bardzo wyraźne znaczenie.
Autor przedstawia tę instytucję, poddając analizie konstrukcję pełnomocnictwa procesowego, a także jego miejsce w porządku prawnym wraz ze szczegółowymi odniesieniami do źródeł modelujących polską tradycję prawno-procesową, a także – z intencją prawnoporównawczą – do unormowań prawa procesowego cywilnego (sądowego) obowiązującego w wielu krajach europejskich.
Publikację kończą liczne postulaty de lege ferenda, które mogą stanowić dla ustawodawcy poręczny przewodnik w celu dokonania potrzebnych zmian w instytucji pełnomocnictwa procesowego. W książce uwzględniono zmiany wprowadzone ustawą z 9.03.2023 r.
o zmianie ustawy – Kodeks progresywnania cywilnego, a także niektórych innych ustaw (Dz.U. Poz. 614) dotyczące: powiększenia zakresu pełnomocnictwa procesowego ustanowionego poprzez sąd w nowoczesnaniu przed sądem powszechnym – umocowanie pełnomocnika ustanowionego poprzez sąd aktualnie obejmuje uprawnienie i – ewentualnie – obowiązek wniesienia skargi kasacyjnej oraz udziału w progresywnaniu zainicjowanym jej wniesieniem, a także uprawnienie (obowiązek) do wniesienia skargi o wznowienie nowoczesnania; utworzenia instytucji pełnomocnictwa do doręczeń, które wyparło z Kodeksu postępowania cywilnego upoważnienie do odbioru pism i pojęcie osoby upoważnionej do odbioru pism sądowych.
Publikacja mieści nad wyraz szeroki materiał bibliograficzny, obejmujący także najdawniejsze dzieła polskiego piśmiennictwa z dziedziny szeroko rozumianego prawa procesowego. Autor genialnie korzysta z bogatego orzecznictwa Sądu Najwyższego.
„Dysertacja służy zwalczaniu pewnych przyzwyczajeń stereotypów, podkreślając pełną autonomię i niezależność norm procesowych (tzw. Koncepcja postklasyczna) - przedstawia pełnomocnictwo (stosunek wielostronny, horyzontalno-wertykalny) jako instytucję prawa publicznego, akt autonomiczny, samodzielny, powstający, a także gasnący na forum sądowym.
Cenne są refleksje demonstrujące osadzenie pełnomocnictwa w ustroju sądów jako warunku sprawiedliwego i rzetelnego oraz funkcji wspierającej skuteczność progresywnania sądowego. Autor odwołuje się do praktyki sądowej, a także sposobu stosowania i wykładni przepisów o pełnomocnictwie, z ukazaniem perspektywy wydajności podejmowanych czynności procesowych".
Z recenzji dra hab. Tadeusza Zembrzuskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego