Dotychczasowe rozważania dotyczące prasy sportowej i szerzej dziennikarstwa sportowego koncentrowały się głównie na zagadnieniach normatywno-stylistycznych, przedstawiając mankamenty mediów sportowych.
Książka P. Iwańczyka, niejako na przekór powszechnej opinii o kryzysie tej gałęzi dziennikarstwa, przywołuje teksty szczególnie korzystne tak pod względem językowym, jak i konceptualnym. Badacz wybrał do analizy felietony, które są gatunkiem skomplikowanym i wymagają ogromnego kunsztu i wprawy od ich autora.
P. Iwańczyk dokonał ich oglądu w nad wyraz niebanalny sposób. Nie jest to bowiem „czysta" analiza felietonu jako gatunku publicystycznego. Tych dokonano już niemało. Przyjęta perspektywa oglądu zakotwiczona jest w poszukiwaniu „gatunku w gatunku", rozmaitych adaptacji felietonu, które nadają mu stosownie cech sylwetki (w różnych odmianach), reportażu podróżniczego, recenzji, editorialu, gatunków kancelaryjno-urzędowych i administracyjnych, a choćby bajki.
Taki sposób opisu badanych tekstów uważam za szczególnie ciekawy, inspirujący i ważny zwłaszcza dla współczesnych adeptów sztuki dziennikarskiej. Z recenzji dr hab. Beaty Grochali-Woźniak, prof. UŁ