Książka autorstwa Grażyny Filip i Marii Krauz demonstruje analizę językowego obrazu wybranych emocji w twórczości Stefana Żeromskiego. Najwięcej uwagi autorki poświęciły językowym sposobom kreowania miłości.
Z kolei tęsknota Żeromskiego za domem rodzinnym i podkreślanie relacji rodzice – dziecko zauważalne w wielu jego utworach stały się impulsem do podjęcia problematyki rodziny i rozważań o charakterze aksjologicznym.
Ekspresywność form wyrazu, metaforyka pobudzająca wyobraźnię czytelnika, mnogość leksykalne w przedstawianiu rzeczywistości i maksymalizacja w sposobie wyrażania uczuć bohaterów powieści, składające się na sztukę pisarską Żeromskiego, potwierdzają słowotwórczą kreatywność, a tak-że jego zainteresowania lingwistyczne pisarza.
Książka kierowana jest zwykle do studentów i uczniów szkół licealnych, a także do wszelkich zainteresowanych twórczością Stefana Żeromskiego.