Monografia jest poświęcona rekonstrukcji muzycznego imaginarium humanistycznych elit dawnego Śląska w XVI-XVII wieku. Tradycje muzyczne tego regionu w tym czasie wyróżniają się różnorakością wzorów kultury i bogactwem jej form; do tej pory przedmiotem badań były jednak głównie wybrane z niej zjawiska opisywane przy pomocy dość hermetycznego dyskursu tradycyjnej muzykologii.
Tymczasem tradycje te utrwalone są ponadto w piśmiennictwie liderów „śląskiej republiki uczonych", a ich perspektywa daje szansę na zupełnie świeże ujęcie tego zagadnienia. Celem książki jest odtworzenie, jak postrzegali, rozumieli i opisywali je reprezentanci przeróżnych profesji: poeta, wydawca, pedagog, lekarz, historyk i krajoznawca, w przeróżny sposób zanurzeni we współtworzonej przez siebie kulturze.
Ujęcie takie pozwala na pełniejsze zilustrowanie funkcjonowania kultury muzycznej i przedstawienie faktycznej funkcji, jaką pełniła ona dla liderów badanego środowiska. Pozwala również na poznanie istoty niebanalnych nas wyobrażeń, w szczególności ich sensu i wartości dla ukazujących je autorów.