Ostatnich kilka lat to okres głębokich reform w polskim szkolnictwie wyższym. Posiadają one – w wielu aspektach – charakter bezprecedensowy i niezwykle zmieniają realia funkcjonowania uczelni, w szczególności publicznych.
Reformy wprowadzają m.in. Zupełnie nowy, niedemokratyczny sposób zarządzania uczelnią, zmieniają zasady jej finansowania. Nowa rzeczywistość dotyczy także ewaluacji – zarówno całych jednostek, jak i ich pracowników.
Nowością jest także taw. Zintegrowany System Kwalifikacji. Autor poddaje analizie i ocenie najważniejsze wątki zmian, konkludując,szeroka część spośród nich jest błędna i nie doprowadzi do oczekiwanych rezultatów, skutkując sporym wzrostem obciążeń biurokratycznych i zamieszania na uczelniach.
Wskazuje także na konieczność podjęcia na nowo dyskusji o przyszłym profilu regulacji prawnej szkolnictwa wyższego w Polsce.