Studia o literaturze Bośni i Hercegowiny. Globalne w lokalnym

Tom studiów wpisuje się w trwający od ponad połowy wieku niełatwy i odbywający się nie bez wewnętrznych napięć, polemik a choćby skandali proces kodyfikacji kanonu literatury bośniacko-hercegowińskiej będącej ramą trzech jej stanowczych elementów (literatury boszniackiej, bośniackoserbskiej i bośniackochorwackiej) i ich obrzeży (literatury bośniackożydowskiej czy literatury bośniackich Romów).

Sanjin Kodrić definiuje bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką jako zbiór z reguły narodowych literatur i tradycji literackich mniejszości narodowych w Bośni i Hercegowinie, pomiędzy którymi zachodziły w przeszłości zróżnicowane formy współistnienia, wzajemnie uwarunkowanego rozwoju i współzależności, a choćby ponadnarodowego stapiania się w jednorodne zjawisko literackie.

Bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką, podobnie jak tę południowosłowiańską, znamionuje językowa mnogość w przeszłości oraz szczególnie lingwistyczna jednolitość w czasach nowszych, bezpośrednia bliskość przestrzenna i wspólna przestrzeń literacko-komunikacyjna oraz wieloraka przynależność do obszarów ponadnarodowych, wielość kręgów wyznaniowo-cywilizacyjnych oraz bogactwo form hybrydycznych i synkretycznych.

Sanjin Kodrić w tym zbiorze daje się poznać jako wszechstronny badacz historii nowożytnej literatury boszniackiej dokonujący podstawowych reinterpretacji i rewizji kanonu bośniacko-hercegowińskiego na rzecz aktualizacji kanonu boszniackiego.