Monografia dotyczy zjawisk zachodzących w budowach szkieletowych z dźwigarów o falistym środniku z żebrami podporowymi, pośrednimi oraz dźwigarów umocnionych żebrami przekątnymi. Przytoczone zjawiska, dotyczące np.
wpływu żeber podporowych na postaciową trwałość krytyczną, zostały jakościowo rozpoznane i zastosowane do projektowania tradycyjnych blachownic o płaskich środnikach. W pracy podjęto próbę kompleksowego rozwiązania przytoczonych zjawisk na zapotrzebowania projektowe dźwigarów o falistych środnikach.