Statystyczne badania oświatowe Mariana Falskiego w II Rzeczypospolitej

W 2024 r. Upływa 50 lat od śmierci Mariana Falskiego. Postać ta jest znana wielu pokoleniom Polaków, a zwykle wiązana jest z elementarzem jego autorstwa, który – systematycznie aktualizowany – był wykorzystywany w nauczaniu początkowym poprzez ponad 60 lat.

Tematyce tego elementarza i zagadnieniom związanym z nauką czytania poświęcono niemało artykułów naukowych, napisanych jednocześnie poprzez samego Falskiego, jak i wielu innych autorów. Można dodatkowo znaleźć liczne prace i artykuły naukowe dotyczące działalności Mariana Falskiego na polu upowszechniania oświaty, w tym tworzenia systemu oświaty i kształtowania polityki oświatowej w II Rzeczypospolitej oraz reform systemu oświatowego po II wojnie światowej.

Podkreślana jest także jego rola jako działacza społecznego na rzecz demokratyzacji życia społecznego, w szczególności w obszarze szkolnictwa. Istnieje jednak jeszcze jeden rozległy obszar jego aktywności, który jest rozpoznany w najmniejszym stopniu.

Mowa tu o aktywności w zakresie statystycznych badań oświatowych. W literaturze można wprawdzie spotkać odniesienia do wyników tych badań, jednak ten właśnie obszar działalności Mariana Falskiego jest tak obszerny i bogaty, iż sam w sobie może stanowić przedmiot staranniejszych studiów.

Sylwetka Mariana Falskiego jako statystyka została przedstawiona w wydanym w 1998 r., z okazji 80. Rocznicy powołania Głównego Urzędu Statystycznego, Słowniku Biograficznym Statystyków Polskich. Związki Mariana Falskiego ze statystyką widoczne są bezpośrednio w nazwach instytucji, w których pracował i którymi kierował oraz poprzez współpracę z licznym gronem statystyków.

poprzez cały okres dwudziestolecia międzywojennego kierował Referatem Statystycznym Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W tym czasie ustalał podział pracy w obszarze oświatowych badań statystycznych między ministerialnym Referatem Statystycznym a Głównym Urzędem Statystycznym, utrzymując stałą współpracę z kierownikiem Wydziału Szkolnego GUS Ignacym Kraütlerem.

W czasie II wojny światowej pracował w Wydziale Statystycznym miasta Warszawy, kierowanym poprzez współpracujących z nim od dawna statystyków Zygmunta Limanowskiego i Edwarda Strzeleckiego. Pracował tam ze znanymi statystykami i demografami: Stefanem Szulcem, Kazimierzem Romaniukiem, Egonem Vielrose.

W czasie okupacji Marian Falski podjął prace nad rekonstrukcją danych statystycznych z zakresu szkolnictwa sprzed 1939 r., które zostały utracone w wyniku działań wojennych. Po wyzwoleniu odtwarzał i organizował Wydział Statystyki Szkolnej, a następnie objął funkcję dyrektora Biura Badań i Statystyki w Ministerstwie Oświaty.

W niniejszej monografii zaprezentowano postać Mariana Falskiego jako pracownika naukowo-dydaktycznego, działacza społecznego i oświatowego, autora najpopularniejszego w Polsce elementarza, autora licznych publikacji w obszarze oświaty, ale też jako statystyka, specjalizującego się w badaniach oświatowych, autora wielu oryginalnych pomysłów, mającego unikatowy warsztat pracy naukowej.

Dokonano krytycznego przeglądu najważniejszych prac statystycznych projektowanych, organizowanych, wykonywanych i opracowywanych poprzez Mariana Falskiego w okresie II Rzeczypospolitej.