Efektywność treningu kreatywności dzieci i młodzieży

Teoretyczno-empiryczno-aplikacyjny (ergonomiczny) charakter rozprawy wskazuje na wyczerpujące, holistyczne, spójne i całościowe opracowanie problematyki cyklu stymulowania twórczości dzieci i młodzieży, a także efektów tej stymulacji.

Warto tu podkreślić, iż Autorka podjęła szczególnie odważną decyzję dotyczącą wyboru rzadko użytkowanego w nauce podejścia pedagogicznego polegającego na opracowaniu uniwersalnego, niebanalnego, autorskiego programu rozwijania twórczości dzieci i młodzieży, a także objęcia badaniami eksperymentalnymi tak szeroko określonej wiekowo próby badanych, to jest dzieci i młodzieży od 7 do 17 lat.

(…) W monografii mamy więc do czynienia zarówno z badaniami podstawowymi, jak i stosowanymi ‒ a patrząc na to z innej strony ‒ z badaniami interdyscyplinarnymi lokującymi się głównie w psychologii i pedagogice (…).

Rozprawę znamionuje bardzo wysoki poziom merytoryczny, jest to dzieło przemyślane, twórcze, świadczące o wysokich kompetencjach naukowo-badawczych, niezwykle dużym nakładzie pracy. Stanowi znaczące osiągnięcie w dziedzinie polskiej pedagogiki, ze względu na użycia w praktyce edukacyjnej i ogólny wysoki poziom metodologiczny.

Z recenzji dr hab. Janiny Uszyńskiej-Jarmoc, prof. UwB Praca Ewy Wiśniewskiej jest nieprzeciętnym, dojrzałym i rozwiniętym studium empirycznym, jakich próżno szukać w polskiej, i nie tylko polskiej, pedagogice/psychologii twórczości.

Autorka podjęła się trudnego i złożonego zadania teoretyczno-badawczego i na kartach książki daje świadectwo rozwiniętych kompetencji naukowych (…). Głęboka wiedza teoretyczna, nieprzeciętny warsztat badawczy, umiejętności analizy statystycznej oraz dyskursywność wywodu pozwoliły Jej na stworzenie pracy, która wzbogaca dorobek dyscypliny o dzieło stanowcze.

Podkreślę jeszcze raz – w polskiej literaturze naukowej na ten temat nie ma dzieła o podobnej randze. Z recenzji prof. Dr. Hab. Krzysztofa Szmidta, UŁ