Chrześcijanie i muzułmanie w rozwoju dziejowym

Książka demonstruje relacje pomiędzy dwiema wielkimi religiami – chrześcijaństwem oraz islamem. Autor odszedł od konwencjonalnego sposobu ich opisywania. Pokazał jak konflikty i współdziałanie chrześcijan z muzułmanami wpływały na relacje wewnątrz każdej z tych religii, na wzajemne odniesienia między najróżniejszymi grupami chrześcijan i wyznawców islamu.

Omówił nie tylko relacje z islamem katolików i protestantów, ale też prawosławnych, a także wyznawców kościołów wschodnich, m.in. Koptów, nestorian, którzy w średniowieczu mieli największą organizację kościelną świata, a dziś są niemal zapomniani.

Autor demaskuje liczne mity, jakie narosły wokół tych problemów. Jednym z nich jest przekonanie o nieustannych konfliktach między chrześcijanami i muzułmanami. Rzeczywiście, było ich dużo. Ale tak chrześcijanie jak i muzułmanie z o niemało większym zapałem zwalczali własnych „heretyków" niżeli „pogan", a jednocześnie sporo nawzajem zapożyczali od siebie, inspirowali się w zakresie kultury, wojskowości i in.

Autor starał się nie ulec wpływom czy to chrześcijańskiego, czy muzułmańskiego punktu widzenia. Pokazał, jak wyznawcy obu religii czasem w walce, a częściej we współdziałaniu zmieniali świat, pracowali nad jego zespoleniem, budujeli przesłanki tego, co dziś nazywamy globalizacją.