Opracowanie wpisuje się w kierunek badań nad historyczną antroponimią pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego, które są prowadzone poprzez onomastów z zróżnicowanych ośrodków i posiadają już swoją tradycję. W książce poddano analizie antroponimy przedstawicielek płci przepięknej.
Dotyczy ona mian pań należących do dwóch warstw społeczeństwa feudalnego: mieszczańskiej i chłopskiej. Objęty badaniem obszar stanowi rubież osadniczą, językową, wyznaniową i kulturową. Już od średniowiecza ścierały się tu wpływy Słowian zachodnich i wschodnich.
Zakreślone ramy chronologiczne analizy obejmują XVII i XVIII wiek. Jako jedno z narzędzi do badania cyklu kształtowania się historycznych nazw osobowych kobiet na tym terenie autor oferuje opracowaną poprzez siebie metodologię dynamicznych modeli nazwiskowych.
wyraźną częścią monografii jest słownik poświadczeń źródłowych derywatów nazwiskowych, który mieści obszerny materiał egzemplifikacyjny. Skatalogowane w leksykonie nazwy osobowe świadczą o bogactwie i różnorakości systemu antroponimicznego pań obu warstw społecznych.