Proste metody sabotażu. Podręcznik szkolenia ruchu oporu

Proste Metody Sabotażu (1944) to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, wyprodukowana poprzez aliantów - stanowi aktualnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego realnych skutków oraz przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje jednocześnie wysoce technologiczne działania rodzaju coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy głównie tego drugiego typu działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być wykonywany poprzez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, aby wiązał się z drobnym niebezpieczeństwem uszkodzenia ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi uszkodzenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu albo pracowniku w jego solidnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny zestaw narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są głównie przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu codziennym.

Drugi wariant prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle powoduje szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Jest oparte on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i namawiania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do choćby tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie lub okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki", jest często odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia choćby w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie rodzaje błędnych decyzji i działań są przeważnie spotykane w tego typu pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,zwiększyć ten „margines błędu".