Instytucje społeczeństwa obywatelskiego w polskim dyskursie konstytucyjnym

Tematyka książki jest aktualna, a przyjęta poprzez autora perspektywa badawcza nosi znamiona prawnej i politologicznej. To jej szczególny walor, gdyż większość publikacji traktuje społeczeństwo obywatelskie w aspekcie socjologicznym.

ponadto przyjęte poprzez Autora podejście normatywne nie zamyka się na statycznej analizie, lecz wpisuje się w kontekst badań naukowych standardowych dla neoinstytucjonalizmu, uwypuklając dynamizm problemu badawczego.

Kategoria społeczeństwa obywatelskiego, jaką operuje autor, umiejscowiona jest na gruncie państwa, które to stanowi płaszczyznę jego rozwoju. Autor przeprowadził wielki i głęboki cykl badawczy, wyszukał i przedstawił niejednokrotnie zapomniane już materiały i dokumenty.

Postawił świeże problemy badawcze, dokonał dojrzałej analizy tematu, sformułował niemało uogólnień i skonkretyzował szereg wniosków, dopasujeł dużo wymiarów – analityczny i plastikowy, teoretyczny i poręczny, konstytucyjny i politologiczny.

Publikacja jest twórczą i krytyczną analizą postawionego w tytule problemu badawczego. Przedstawione opracowanie nie tylko diagnozuje rzeczywisty obraz dyskursu konstytucyjnego na temat społeczeństwa obywatelskiego, lecz też w wielu momentach posiada wnioski de lege ferenda.

Walorem opracowania zatem jest nie tylko jego charakter naukowy, lecz także może ono mieć znaczenie utylitarne i stanowić asumpt do przemyśleń dla decydentów politycznych.