Metodologiczne aspekty biodegradacji związków powierzchniowo czynnych w warunkach laboratoryjnych i w środowisku

W rozprawie scharakteryzowano związki powierzchniowo czynne jako ważną grupę związków chemicznych, omówiono ich wykorzystanie i ogólnie wprowadzono w zagadnienie ich biodegradacji. Opisano aparaty biodegradacyjne statyczne – tlenowe i beztlenowe, a także przepływowe – wyposażone w komorę denitryfikacyjną i bez niej.

nad wyraz starannie omówiono opracowane procedury analityczne dla surfaktantów niejonowych z grupy oksyetylatów, przydatne do ich oznaczania nie tylko w warunkach modelowych,dodatkowo z przeznaczeniem do prowadzenia monitoringu tych związków w wodach powierzchniowych oraz określania wydajności funkcjonowania oczyszczalni ścieków pod względem usuwania tej grupy skażeń i produktów ich biodegradacji.

zastosowanie nowoczesnych technik instrumentalnych, jak HPLC czy spektrometria mas, pozwoliło na identyfikację szeregu produktów biodegradacji surfaktantów: krótkołańcuchowych oksyetylenowanych alkilofenoli, karboksylowanych pochodnych oksyetylenowanego tertoktylofenolu, kwasów glikolowych czy poli(glikoli etylenowych).

umożliwia to udoskonalone poznanie złożonych mechanizmów biodegradacji surfaktantów.