Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne

Praca mieści […] nowe spojrzenie na aparat policyjny Drugiej Rzeczypospolitej, począwszy od zagadnień dotyczących funkcjonariuszy, zasad ich naboru, szkolenia, liczebności, charakterystyki stanowisk służbowych, relacji między przełożonymi i podwładnymi, dyscypliny, karania i nagradzania, po takie problemy jak: motywacja służby w policji, specyfika służby, apolityczność czy system prewencji i represji lub integracja, życie rodzinne, opieka lekarska, przechodzenie na emeryturę.

Takie oryginalne spojrzenie na policję jest szczególnie ważne, ale i niełatwe. Autor właściwie nie miał zbyt wielu wskazówek wynikających z wcześniejszych opracowań i dlatego był zmuszony poszukiwać odpowiedzi na nasuwające się pytania w dostępnych, rozproszonych najczęściej, źródłach archiwalnych i innych materiałach.

Za podjęcie tak trudnej problematyki dotyczącej całego aparatu policyjnego w drugiej Rzeczypospolitej i obiektywne oraz kompetencyjne jej ukazanie należą mu się słowa uznania [z recenzji prof. Dr.

hab. Andrzeja Pepłońskiego]