Praca wpisuje się w najkorzystniejszy kierunek tradycji kontekstualnych badań empirycznych języka dziecka z pogranicza językoznawstwa i psychologii rozwojowej, wyodrębniony m.in. Przez nazwiska J.B. De Courtenaya, S.
Szumana, G.W. Shugar, M. Smoczyńskiej, M. Przetacznikowej, L. Kaczmarka, M. Kielar-Turskiej i in.; dodajmy – badań poszerzonych jednak o prekursorską propozycję kognitywnej metodologii opisu. […] Książka odznacza się przemyślaną konstrukcją podporządkowana kognitywnej, a także psycholingwistycznej metodologii, skoncentrowaną na problemie organizowania i wyrażania w języku wiedzy o emocjach podstawowych (takich jak radość, smutek, złość, strach, wstręt, wstyd, ciekawość) i niektórych emocjach pochodnych (podziw, tęsknota i zdziwienie) przez dzieci pozostające na różnorodnych etapach rozwoju poznawczego.
(Z recenzji prof. Dr. Hab. Jana Ożdżyńskiego)