Materiał, który [autorka] poddaje opisowi, klasyfikacji i interpretacji, jest wystarczająco spory i przypasowany na tyle sensownie,umożliwia wydobycie zjawisk stanowiących korzystny argument na rzecz wprowadzonego w tej pracy pojęcia dyfuzji; sposób potraktowania tego materiału spełnia także warunek mistrzowskiego opisu translatologicznego (...).
Wprowadzone poprzez autorkę pojęcie dyfuzji wydaje mi się metaforą niezwykle atrakcyjną poznawczo, opisuje bowiem, wręcz unaocznia, pewne mechanizmy tekstowe, które sprawniej w sytuacji funkcjonujących dotąd pojęć uzmysławia przebieg procesów translatorskich (...).[Z recenzji prof.
dr hab. Piotra Fasta]