Akademickie nauczanie zdalne. Czego nauczyła nas pandemia?

Nauczanie zdalne, które z powodu pandemii stało się rzeczywistością zarówno uczniów i studentów, jak także nauczycieli i wykładowców akademickich, ma swoją specyfikę. Jednym odpowiada, innym zupełnie nie. Jednak po doświadczeniach pandemicznych wydaje się niemal pewne, że kształcenie na odległość będzie coraz powszechniejsze, a choćby stanie się nierozłączną częścią „nowej normalności". Pojawiają się również głosy, że z czasem może w całości zastąpić nauczanie stacjonarne. Mimo że nie znamy jeszcze długotrwałych skutków edukacji zdalnej, warto przyjrzeć się jej podstawowym zaletom oraz ograniczeniom, wskazywanym przez psychologów.

Autorzy książki pod redakcją Tomasza Grzyba i Anny Ziółkowskiej analizują zdalne nauczanie z perspektywy psychologicznej, technologicznej i społecznej.

„Książka jest pokłosiem rozważań, czy edukacja zdalna jest pandemicznym złem potrzebnym, z którym wypada się pogodzić i go przeczekiwać (albo szukać sposobów jej optymalizacji), czy może raczej jest szansą na rozwój, a więc szansą na wyjście poza (choćby te najlepsze) schematy edukacji tradycyjnej. Autorzy upatrują w edukacji zdalnej szansę rozwoju, choć nie lekceważą również jej ciemnych stron.

Książka posiada obszerny wachlarz zagadnień i proponuje (choć w niejednakowym stopniu) niemało poręcznych rekomendacji {pomocn|przydatn)ych w edukacji zdalnej. Może być wykorzystana z pożytkiem nie tylko przez wykładowców akademickich, ale także przez wszystkich nauczycieli pracujących online. Byłoby dobrze, aby poznali ją również uczniowie i studenci, bo daje ona wyobrażenie o złożoności problemów, jakie stają przed każdym, kto z konieczności lub z wyboru angażuje się w edukację zdalną i kto rozumie, że edukacja różni się od tankowania na stacjach benzynowych". – Wiesław Łukaszewski

Partnerem merytorycznym wydania książki jest Uniwersytet SWPS