Wojna narzucona poprzez Hiszpanię Peru i jego sąsiadom w roku 1865 nie była dziełem przypadku. W trakcie walk o niepodległość państw Ameryki Łacińskiej (1810-1825), ta najbogatsza ze wszelkich kolonii hiszpańskich do końca pozostała bastionem rojalistów w Ameryce, a jej legendarne bogactwa były oczkiem w głowie Madrytu, który nie chciał ich stracić. Peruwiańczyków wsparły Chile (militarnie), Boliwia, a także Ekwador (politycznie).
Po bitwie pod Abtao (7 lutego 1866) admirał hiszpański Casto Mendez Nunez rozpoczął blokadę wybrzeży Chile, a 31 marca 1866 zbombardował Valparaiso. 25 kwietnia 1866 hiszpańska eskadra w sile 11 okrętów podpłynęła pod peruwiańską twierdzę Callao, zaczynając ostrzał miasta, który spowodował śmierć około 2 tysięcy ludzi i spore zniszczenia. W odpowiedzi działa fortowe zadały Hiszpanom także pokaźne straty (300 zabitych i rannych, w tym ranny został admirał Mendez). Po wyczerpaniu się amunicji Hiszpanie naprawili swoje zniszczone jednostki i odpłynęli do Hiszpanii.