Książka Dariusza Piechoty to zbiór niebanalnych i rzetelnie napisanych szkiców, które mierzą się z odpowiedzią na pytanie o znaczenie,,spotkania pozytywistów" z odczarowaną przez dziewiętnastowieczne przyrodoznawstwo naturą.
Tematyka książki nienowa, o czym świadczą liczne w niej odwołania do dużej bibliografii, nowy jest język badawczy, oparty na koncepcjach ekokrytycznych, które pozwalają Autorowi wydobyć z tekstów twórców pozytywistycznych fragmenty rodzącego się nowego dyskursu humanistycznego, antycypującego współczesną refleksję i pisarstwo spod znaku green reading.
(prof. Ireneusz Gielata) Książka łączy perspektywy ekokrytyki i historii literatury. Pierwsza z nich każe autorowi stawiać pytania dotyczące statusu przyrody w tekstach literackich i widzenia universum natury, druga $1004 zastanawiać się nad filozoficznymi i artystycznymi konsekwencjami światopoglądowego fundamentu epoki.
Celem książki, jak czytamy we wstępie, jest prześledzenie spotkania pisarzy z pokolenia pozytywistów ze światem natury. Spotkanie to zaś wydaje się atrakcyjne i ważne nie tyle ze względu na frekwencję obrazów przyrody w ich pisarstwie, co, przede wszystkim, z uwagi na wyraźny gest zerwania z antropocentrycznym paradygmatem opisu rzeczywistości.
(prof. Ewa Paczoska) Dariusz Piechota $1005 doktor nauk humanistycznych, nauczyciel w Zespole Szkół nr 3 im. Marii Dąbrowskiej w Puławach. Jego zainteresowania badawcze obejmują literaturę drugiej połowy XIX wieku, najnowszą prozę popularną, animal studies, a także ekokrytykę.
Ostatnio zajmuje się glottodydaktyką polonistyczną. Autor książki pomiędzy utopią a melancholią. W kręgu progresywnej i ponowoczesnej literatury fantastycznej (2015), współredaktor tomu Bolesław Prus. Pomiędzy tekstami (2017) oraz współredaktor kolekcji wydawniczej "Zielona Historia Literatury" $1006 Emancypacja zwierząt (2015), Ekomodernizmy (2016), pomiędzy empatią a okrucieństwem (w druku).