Autorka książki bada, w jaki sposób kształtowało się myślenie o szczególnej roli Stanów Zjednoczonych w świecie, o idei posłannictwa w początkowym okresie wchodzenia tego państwa na arenę międzynarodową. Analiza dotyczy okresu pomiędzy rokiem 1898, tj. Wojną USA z Hiszpanią, w wyniku której weszły one w posiadanie odległych terytoriów zamorskich, a 1921, czyli końcem prezydentury Thomasa Woodrowa Wilsona. Szczególnej analizie poddany został sposób legitymizacji decyzji dotyczących sfery polityki zagranicznej przez odwołanie się polityków do dwóch koncepcji, obecnych na przełomie XIX i XX w. W szeroko rozumianym dyskursie publicznym: koncepcji Frontier, która wyjaśnia znaczenie amerykańskiej ekspansji terytorialnej na zachód kontynentu północnoamerykańskiego dla rozwoju narodu amerykańskiego,, a także koncepcji Manifest Destiny, znanej polskiemu odbiorcy także jako ideologia Objawionego Przeznaczenia, która nadała tej ekspansji charakter imperialny.