Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1945-1956

Praca jest monografią jednej z najważniejszych polskich instytucji artystycznych ukazaną w okresie szczególnych politycznych przemian Polski. Ujęcie, jakie zaproponowała w swej pracy autorka, potwierdza, iż omijając szeroki artystyczne szczególnie gęsto wypełniające badany przez nią okres, interesuje ją z zasady instytucjonalna tożsamość uczelni. Dzięki takiemu ujęciu możemy oświetlać owe znaczny w zaskakujący,równocześnie wyjątkowo wiarygodny sposób. Z Recenzji prof. Dr. Hab. Wojciecha Włodarczyka Rozprawa jest szczególnym wydarzeniem w zakresie historii, historii sztuki, lecz też chyba pierwszym tak precyzyjnym i wielostronnym opracowaniem dotyczącym historii krakowskiej ASP w latach 1945–1956. Praca jest słuszną i nad wyraz mądrze opracowaną dokumentacją oraz refleksją. Sprawozdaniem, ale i łączeniem historii z dramatem tamtych lat, i z nadzieją na ewolucyjne przemiany. Z Recenzji prof. Dr. Hab. Stanisława Rodzińskiego Podjęty przez Joannę Grabowską problem badawczy uważam za nad wyraz interesujący. Jego opracowanie jest ciekawą próbą ukazania sytuacji, w której najstarszej polskiej uczelni artystycznej przyszło funkcjonować w pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu II wojny światowej, czyli w okresie istotnie burzliwych przemian politycznych, gospodarczych i społecznych. Z Recenzji prof. Dr. Hab. Czesława Brzozy