Inhibitory osi EGFR w leczeniu nie drobnokomórkowego raka płuca

"Odwracalne inhibitory osi EGFR w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca, które na trwałe weszły do algorytmu terapeutycznego u chorych na miejscowo zaawansowanego i nowoczesnego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Wraz z nimi, do algorytmu diagnostycznego w tej chorobie, dołączyła konieczność realizowania testów molekularnych w celu zbadania występowaniu mutacji genu EGFR w komórkach nowotworowych.

Przeciwciała skierowane przeciwko Receptorowi Programowanej Śmierci rodzaju 1 (PD-1) i jego ligandowi (PD-L1). Do chwili obecnej pomimo kilku dużych badań klinicznych poza necitumumabem nie zarejestrowano żadnego przeciwciała monoklonalnego ukierunkowanego na domenę zewnątrzkomórkową receptora EGFR. Odkrycie przeciwciał monoklonalnych skierowanych przeciw immunologicznym punktom kontroli było prawdziwą rewolucją w immunoterapii niedrobnokomórkowego raka płuca.

Inhibitory nieodwracalne tyrozynowej kinazy EGFR. Zastosowanie IKT EGFR u chorych z obecną mutacją aktywująca w genie EGFR jest standardem progresywnania w pierwszej linii zawansowanego NDRP. Aktualnie przystępne są trzy generacje IKT. Różnice pomiędzy inhibitorami odwracalnymi i nieodwracalnymi drugiej generacji dotyczą profilu działań niepożądanych i mechanizmem oddziaływania na poszczególne receptory rodziny HER. Użycie IKT EGFR umożliwiło widoczną ulepszenie czasu przeżycia całkowitego w populacji chorych z obecnym czynnikiem predykcyjnym w genie EGFR.

Działania niepożądane związane ze stosowaniem TKI. Najczęściej stwierdza się zmiany skórne i śluzówkowe, a także biegunkę. Wymienione objawy mogą występować u niemal wszelkich chorych, w nielicznych jednak przypadkach stopień nasilenia objawów stanowi wyszczególnionie do przerwania lub trwałego zakończenie leczenia. Inne działania niepożądane- takie jak zaburzenia czynności wątroby czy zapalenie płuc- występują z bardzo niższą częstością."