Minima aesthetica nie chce jak konwencjonalna estetyka wyręczać rozumu w jego poszukiwaniach tego, co źródłowe, istotowe, ontologicznie fundamentalne.Rezygnuje ona z tej roli, oferując w zamian nowy rodzaj wrażliwości.
Zatrzymuje się na tym, co faktyczne, zjawiskowe, fragmentaryczne, przemijające, kontyngentne, wewnętrznie nietożsame. Na tym, co stanowi odpowiedź na wyzwania współczesnej kultury, pomiędzy innymi na przemiany zachodzące we współczesnej sztuce.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.