Książka ta wyrasta równocześnie z osobistych upodobań i sympatii autorki, z zasłuchania w głosy i słowa śpiewających pań, jak i z krytycznej lektury przedstawicielek feministycznej myśli, która ulega tu konfrontacji z damskim doświadczeniem: artystek, obserwatorek i komentatorek kultury, a zwłaszcza współczesnych mam, córek, żon i sióstr.
Izolda Kiec literaturoznawczyni, teatrolożka i kulturoznawczyni, jest profesorem na Wydziale Filologii i Kulturoznawstwa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, a w poznańskiej Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa kieruje Katedrą Kulturoznawstwa.
Pisze o poezji (Zuzanna Ginczanka, Halina Poświatowska) i piosence (Agnieszka Osiecka), o teatrze (zwłaszcza jako idei i projekcie egzystencji) i kabarecie (z uwzględnieniem jego najdawniejszych źródeł i tradycji).
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.