Problematyka etyczna stosunkowo rzadko podejmowana jest poprzez socjologów, ponieważ stanowi domenę filozofów i prawników, a ostatnio także ekonomistów, zwłaszcza tych zajmujących się kulturą pracy i zawodu, kulturą organizacyjną, a także etyką życia gospodarczego, zarządzaniem przez wartości i społeczną odpowiedzialnością biznesu. Zbliżone do terminu „etyka zawodowa" pojęcie „etyka pracy" (work ethics) oznacza „sprawny trud" i ujmuje pracę w aspekcie procesualnym, czasownikowym, jako czynność lubianą przez tych, którzy ją wykonują, a także poprzez ich otoczenie, na ogół pracodawców. Etyka albo kultura pracy w konwencjonalnym rozumieniu scala się zatem m.in. Z niską/wysoką sprawnością pracowników, a także koncepcją wzrostu/regresu gospodarczego, wywodząc się z etyki protestanckiej, w której praca stanowiła nie tylko powinność religijną, lecz także obowiązek moralny. Jako że współcześnie problematyka etyki zawodowej wykazuje liczne, bezpośrednie lub pośrednie związki ze wspomnianą sferą CSR, etyką społeczną, etyką życia publicznego oraz socjologią moralności, socjologią pracy, a także socjologią instytucji i zrzeszeń, a dodatkowo poradoznawstwem, zawodoznawstwem, pracą socjalną i polityką społeczną, warto ją podjąć, a także rozwinąć. Właśnie temu ma służyć niniejsza praca, sytuująca się na styku wspomnianych gałęzi i subdyscyplin naukowych, znosząca, a przynajmniej zacierająca, rysowane niejednokrotnie zbyt grubą kreską linie demarkacyjne między nimi. Wydaje się bowiem, iż płaszczyzną porozumienia jest tu, a z pewnością powinien być, aksjologiczny, a ściślej: etyczny aspekt każdej z wymienionych dziedzin. Fragment Wstępu