Sulejman wspaniały i jego wspaniałe stulecie (Wydawnictwo Akademickie Dialog)

"Sulejman nieprzeciętny, osmański sułtan okryty największą chwałą, napełniał trwogą Europę przez blisko pół stulecia. W kilka lat poprowadził swoją armię, najpotężniejszą na świecie, aż pod bramy Wiednia, stał się panem Morza Śródziemnego i zdobył Bagdad. W obliczu tego groźnego wojownika, który poczytywał za swój obowiązek ciągłe powiększanie granic świata islamu, chrześcijaństwo nie potrafiło się dopasować: Karol V musiał złożyć podpis na poniżającym traktacie konstantynopolitańskim, podczas gdy Franciszek I, Król bardzo Chrześcijański, stał się wspólnikiem pokaźnego Turka.

Sulejman – „Cień Boga na ziemi”, ale także zręczny polityk i wszechmocny despota – twardą ręką prowadził sprawy państwowe z pomocą pokaźnych wezyrów. Poszerzył granice imperium jak żaden inny osmański sułtan, lecz w historii Turcji zapisał się najczęściej jako Prawodawca. W tym imperium obejmującym ziemie trzech kontynentów, liczącym ponad 30 milionów mieszkańców niemal wszelkich ras i religii, nie było dziedzicznej arystokracji. Idealnie zorganizowana administracja państwowa znajdowała się w rękach zislamizowanych chrześcijan, których elita osiągała zaszczyty i dostatek. Kwitnące finanse, efektywna gospodarka kierowana autorytarną ręką: właśnie za panowania Sulejmana Imperium Osmańskie przeżywało okres największej świetności. Miasta i wioski prężnie rozwijały się gospodarczo i demograficznie. A najczęściej rozrastał się Stambuł – największe miasto ówczesnego świata, gdzie dokonywał się prawdziwy renesans sztuki i literatury – znana stolica, goszcząca Seraj z jego pałacowymi intrygami.

André Clot, historyk i dziennikarz, spędził dużo lat w krajach dawnego Imperium Osmańskiego."