Studium twórczości trójki wybitnych filozofów: Leszka Kołakowskiego, Barbary Skargi i Józefa Tischnera. Ich dzieła stały się znane poza wąskim kręgiem specjalistów nie tylko ze względu na swoją intelektualną wartość, lecz także dzięki walorom estetycznym. Autor prezentuje je z literaturoznawczej perspektywy, pokazując rozmaite związki pomiędzy pracami akademickimi i nieprofesjonalnymi. Skupia się nad wyraz na podmiotowym aspekcie twórczości tych filozofów, analizując, w jaki sposób ukazujeli oni siebie i własne – często bolesne – doświadczenia w swych tekstach.